Holiday mood. New Year trees photos

as i promised, i did couple of photos today.

 

tree at Ponchikanots. sorry for the blur :(

 

modern - neon lights new year tree on the fountains at the Republic Square.

 

the main new year tree at the Republic Square

 

at last, the new year tree at my home :)

will try to shoot more on the upcoming days :)

I google you! ...when i have nothing else to do...!

Did you ever google your name? I do it once a while and even get surprising results sometimes :)
Did you google other people? or search in facebook? or in odnoklassniki.ru? I got this habit of doing some small research on people, if they interest me :) or if i have to meet somebody (client, partner, friend of a friend etc..) i know only the name... and get some basic information before the meeting which is so handy ;)

I found this funny song:

I Google you
late at night when I don’t know what to do
I find photos
you’ve forgotten
you were in
put up by your friends
I Google you
when the day is done and everything is through
I read your journal
that you kept
that month in France
I’ve watched you dance
And I’m pleased your name is practically unique
it’s only you and
a would-be PhD in Chesapeake
who writes papers on
the structure of the sun
I’ve read each one
I know that I
should let you fade
but there’s that box
and there’s your name
somehow it never makes the pain
grow less or fade or disappear
I think that I should save my soul and
I should crawl back in my hole
But it’s too easy just to fold
and type your name again
I fear
I google you
Whenever I’m alone and feeling blue
And each scrap of information
That I gather
says you’ve got somebody new
And it really shouldn’t matter
ought to blow up my computer
but instead….
I google you

and a live performance by Amanda Palmer.

but seriously, this lyrics reminded me of own experience so much!

I also found that there's even a movie entitled "Google me"...I will look for it :D

about "Manana" youth center

Yesterday I went to the opening of the photo exhibition of "Manana" youth educationa-cultural media center's students at Naregatsi Art Center.

"Manana" center is my native organization. 10 best years of my life were connected to it :) first, I was a student of the journalism, photography and filmmaking clubs, then - a teacher of Web design and computer skills.

"Manana" non-profit, non-governmental organization founded in 1995. The center brings together people of different ages and interests, who are all educators, irrespective of their main profession, and are deeply concerned with children's issues. Throughout these years Manana has been working towards the spiritual, intellectual and physical development of the children. Different years there have been Journalism, Photography, Film making, English language, Painting, Animation, Handicraft, Computer skills, Web design and Debate clubs...

The Center started its activities literally from nothing. It began in a one-room apartment where the first classes took place on the floor. There was no in-kind or financial support, and no expectations to ever acquire any. The deep awareness of the importance of this new undertaking, and the sheer enthusiasm of the teachers, were the basis of everything. The Center's most valuable resource today still lies in its talented and devoted members, volunteers, parents, and students, whose numbers grow each year.

As for me, the uniqueness of Manana is that it's not just teaching-learning like courses of journalism, etc. It's a learning-by-doing method with elements of peer-to-peer education. The kids have opportunity to publish their works, so they are working on the "products" themselves.
For example, they need to publish a newspaper. Apart from writing articles, stories, interviewing different people and making the photo & graphic illustrations for own articles, they are also learning how to make the layout of the newspaper, how to publish them on the website, how to translate etc... same with the films and other products.

The teachers are mostly the alumni of Manana. Like me :) This fact makes the classes (club meetings) more comfy and effective. The kids see that we are enthusiastic for helping them in their learning and they help us too.

The children of Manana have the unique opportunity to develop their talents and to realize own capabilities. They get the opportunity to participate in many international & local events, travel, explore and experience things that are usually not available to average Armenian schoolchildren.
Manana is open to youngsters from 8 to 16 y.o. that can contribute their time and skills. Clubs' meetings take place in the afternoon, after the kids come from their schools. Each club usually meets once a week, for 1.5 hours. For some years, I used to be in "Manana" for almost everyday after my classes, participating in all clubs' works.

"Manana" is non-commercial and the participation in the clubs is free, so it's accessible to kids from families with limited possibilities. Currently "Manana" is being funded by Tufenkian Charitable foundation and Paros Foundation, and throughout the years it has received support from different individuals that were helping to get the needed technical equipment - computers, cameras, editing hardware and software etc...

I like it also that there's always a very cozy and nice atmosphere... always lots of work, lots of upcoming events and achievements. It's difficult to name all the awards, certificates and recognition that "Manana" has gained throughout these years since it's a veeeeeeeery long list!
We have participated in numerous film festivals, photo exhibitions.. stories have been published in many magazines and websites...
"Manana" is a full member of European Youth Press, CIFEJ.

Our old website with the works is here: www.mibanasem.com. ("Mi ban asem" means- "I got to tell you something")

Just the fact that Manana is more known abroad than in Armenia is a bit confusing...

I can definitely say that if not my involvement in Manana, I won't be the same person. I learned so many things, met so many people and seen so many things there that I just cannot describe my gratitude... it's simply invaluable.
As you can guess, there are so many things you can live in 10 years... but imagine when it's so active, different, interesting and fun?!
I have a huge collection of photos of Manana....I want to share with you some of them...

  

  

 My first months in Manana. 1997

my fav. room in Manana. children working on collages. 2004

  

trip to Dilijan/Haghartsin 2004

On Aragats mountain. 2005

Holiday time.. mood.. my Yerevan

My today's walk to home was the most pleasant one of the recent time…
I generally don't like winter time, and become depressed more often, but today I realized that I can enjoy it as well!

I went out from the corner of Grigor Kochar & Koryun streets and walked to the Mashtots avenue.
It was again crowded at the Ponchikanots and there was again a queue for taking photo at the decorated tree in front of it. Kids were messing around and making difficult to walk :)
Then I saw the Place de France already decorated for the holidays. The illumination was nice, though I don't generally like those neon colors they used this year… I liked it that it was foggy and bright in the streets, feeling the happy spirit… People were smiling… I walked near some happy families.. Heard phrases like "I put the letter at the general post office on the Square!"… (I guess it was about Santa's letter ;)… then I walked by the Tumanyan street… saw billboards announcing different parties and shows for the New Year… then took the Northern Avenue… and got to the Abovyan street and the Republic Square. I just loooooooooove the illumination of Abovyan street's beginning!!!!

I love to see people's faces under that light! Yesterday city officials officially turned on city's main New Year's tree's illumination… well.. It was better than previous years… nicer style but the lights were a bit…:/ ...well.,. they made it all in Armenian tricolor… Red, Blue, Apricot-color.
Then they also put some small neon-lighted trees on fountains.. And decorated also the National Gallery building with the same neon colors.. It was soooo Web 1.0 !!! (as my friend Masha would say :D)…then I crossed Nalbandyan street and walked near the Republic Square metro station, and General Avenue to Hanrapetutyan street where I live.
All the way I had Sigur Ros playing caressing my ears and nice thoughts about some good expectations for tomorrow and upcoming days…. It was not cold or windy, and I had my comfortable boots and warm coat on me... and I was feeling very confident and satisfied.

Could I dream about this feeling ? Yes !

I didn't have my camera with me today so now I'm putting some of previous years' photos...

 

15.12.2007

 

13.01.2007

 

experimenting ;)

 

25.12.2007

I'll try to shoot the streets tomorrow :)

Current music: Josh Groban - My December...

[spb-diaries] The City

It was wonderful.. My favorite type - water, bridges, old buildings… the most disturbing thing was the weather that was not allowing to take nice shots with beautiful skies in the background :)

It was quite big comparing to Yerevan. Our hotel was in the center but to reach the central Nevsky Prospekt, several subway stations needed to be passed. Distances there are long.. It takes a lot on the roads.. That’s why locals have small format books with them.. So you can always see people standing and reading in the subway trains… subway there is very crowded.. It's deep because of the water. There are 4 lines and some stations are like a 'tunnel'… train doors open and another door opens from the hall so you get right there (no space in between the hall and tunnel) unlike in Yerevan's subway.

Some places were reminding me of Amsterdam, less - of Venice, but I was having kind of déjà vu moments and remembering different cities I have been in. It was more familiar to me than Europe.. Well.. The language, culture, mentality.. Lots of things in common. It was also important knowing the language, being able to read the signs, having more sources of information available.

The drawbridges are one of the most famous landmarks of St.Petersburg. From March to the end of November (until the channels are covered with ice) the bridges are drawing twice at night, letting ships to pass.

There are lots of monuments from the tsar's and emperors' era, but also from communists. The historical center of the city is well preserved and is a UNESCO World Heritage site.

And I was happy seeing the beautiful Armenian church of St. Catherine right on Nevsky Prospekt…
Hearing Armenians talking and seeing nice Armenian faces was really good there.. ;) Among those blonde and blue/green/grey-eyed people of whom I had an overdose there :D

The embankments of channels and Neva river are really very pleasant for walking and enjoying the city.

Well, I didn't have much time there, but for some hours I was alone, wandering in the streets and with some nice music in my ears I enjoyed it the most right then.

I have lots of photos for you! Just click to enlarge them :)

So what are you doing now? about micro-blogging, twittering, status messages etc...

This question should be answered differently depending on who's asking or what is the time frame of the question.

--If it asked my friend who I'm chatting with quite often, who's aware of my daily life, i'd answer:

• reading a project management literature related to the recent changes in my company.

--If it was asked by a cousin whom i meet on family occasions - birthdays etc, i'd say:

• I'm on the same job - managing website projects.

--If it was asked by my course-mates whom I last saw 2 years ago on graduation, i'd tell them:

• I'm working.. mid-management position, right by profession. Not married yet :)

--If it was asked by school-mate, whom i encounter once in several years, i'd answer:

• Graduated with Master's, working! Not married yet :) /don't get surprised, 90% of this kind of people asking about myself actually want to know if I'm married and have kids already/
  

--If it was asked by smb whom I met for the first time in my life, i'd probably reply:

• None of your business! :D ,- but seriously, i always get stuck by this question trying to guess what activities does the 'interviewer' expect to hear me telling about...
  

so what is twitter?

 

read about it here.

some twitter fun :)

 

  

  

  

  

  

  

ուղղակի գրել էի ուզում... սա ստացվեց

Սիրում եմ գրելը: Ծանր ու հոգնացուցիչ օրվանից հետո, երբ երեկոյան համակարգչիս ջերմությունը զգում եմ ծնկներիս, ու ինձ էլ ի վիճակի եմ զգում ինչ-որ բան գրելու (կարևոր չի ինչ), արդեն ինձ սկսում եմ լավ ու բավարարված զգալ:
Այսօրը նշանավորվեց նրանով, որ ցուրտ էր: Առաջին անգամ այս սեզոնում սառցակալեցի ու մինչև վերջ դեռևս չեմ հալել: Հետո դեկտեմբերի 13-ն էր ու ես ճիշտ ժամանակին հիշեցի Jovanotti-ի "Per Te" երգը` իր ջերմ խոսքերով, որոնց մեջ է նաև "E' per te, il 13 dicembre" (Քո համար է դեկտեմբերի 13-ը...) ցավոք, այս օրը իմը չէր կարծես...

Հետո տեսա Լուսինը, որ այսօր առանձնահատուկ մեծ ու մոտիկ էր... երկար ժամանակ է արդեն ինչ այն հանդիսանում է իմ ու իմ աշխարհով սփռված մոտիկների շփման միջոցը :) Լուսնին նայելով մենք իրար հաղորդագրություններ ենք «թողնում» :) ու կարդում դրանք դարձյալ նրան նայելով..

Էլ ինչ օր էր....
*օր, երբ ես կոպտեցի փողոցում ինձ զզվացնող մի հիմար կերպարի
*երբ սկսեցի կարոտել մարդկանց, ում հավանաբար այլևս երբեք էլ չեմ հանդիպի` Ստամբուլից, Պետերբուրգից.. հիշեցի Պետերբուրգյան կիթառային երեկոները, երբ ДДТ, Браво, Наутилус, Сплин էինք երգում խմբովի ու ի դեպ, ռուսները էնպես լավ էին կարողանում նվագել ու երգել դրանք.. բոլորովին առանց ակցենտի ու հենց օրիգինալի նման x-)
*մի պահ ինձ զգացի փետրվար ամսին, Ռոտերդամում, միայնակ, կարոտած, արցունքներով Հախվերդյան լսելիս... ու ահագին երջանիկ զգացի որ աչքերս բացեցի ու տեսա հրապարակը - «Տանն եմ՛»:
*Կարոտեցի էլի մի քանի ընկերների... սկսեցի մտածել տեսնես իրենք ինձ երբ են հիշել վերջին անգամ... :Ճ ամեն դեպքում մտքով իրենց լիքը ջերմություն ուղարկեցի.. ոնց չլինի պետք կգա :))
*մտածեցի թե ինչ կարող եմ անել որ աշխատավայրում վիճակս բարելավվի... մտածածս գրելու հետ էր կապված, դրա համար ինքնըստինքյան իրականանալի էր ու դրական :)
-սկսեցի պատրաստվել ուրբաթ օրվա սեմինարի իմ թրեյնինգին (անձնային աճի հետ կապված, ավելի շուտ, վերնագիրը` «Ժամանակակից աշխարհը և առկա հնարավորությունները»): Ահագին լավ մտքեր ունեմ ու կանխազգում եմ որ շատ լավ կանցնի:
*փորձեցի պատկերացնել որ հաջորդ տարվանից կարող է շաբաթ օրերը այլևս աշխատանքի չլինեմ !!! Այդպիսի երջանկություն չեմ հիշում վերջին մի քանի տարիների ընթացքում.. շաբաթական միայն մեկ օր «հանգստանալով», այսքան ժամանակում հավաքված իմ հոգնածությունը մեկ էլ կարող է անցնել! պատկերացնում եմ աշխատունակությունս ինչքանով կբարձրանա:
*քանի որ աշխատավայրում, աշխատակիցների մոտիվացիան բարձրացնելու փոխարեն նորանոր սահմանափակումներ, վատ փոփոխություններ են իրականացնում, ստիպված ինքնամոտիվացիայի նոր միջոցներ եմ փորձում գտնել... նորից հարցնում եմ ինքս ինձ, թե ինչն է ինձ պահում, ծանրութեթև եմ անում տարբերակները..
*մտածեցի նրա մասին որ մոտիկ ընկերուհիս ձմռանը էստեղ չի լինելու, ու մտածեցի տեսնես երբ գա ու հանդիպենք, ես ինչպիսի՞ն կլինեմ: Ինչքանով փոխված կլինեմ, գործս ոնց կլինի.. բզիկս...:D
*հիշեցի որ իմ ամենահուսալի հակադեպրեսանտը լավ երաժշտությունն է: Դրական, ու տրամադրությանը համապատասխան, բայց վաղուցվանից չլսված երգերը հոգսերս մոռացնում են: Պետերբուրգից հետո իմ հակառուսական տրամադրությունները մեղմվեցին ու ռուսական երաժշտության հետ արդեն ուրիշ ասոցիացիաներ են... ДДТ լսելով հիշեցի մի քանի տարի առաջվա Արփիին, ու լավ հիշողություններ արթնացան :)
*Եվրոնյուսով տեսա որ Հռոմում Տիբրոսը (Tevere-ն) բարձրացել ու հեղեղում ա քաղաքը.. տխուր էր... մյուս կողմից զգացի որ վերջերս շուտ-շուտ հեռուստացույցով երևացող Վենեցիան ու Հռոմը տեսնելով` տանջագին մելանխոլիայի մեջ այլևս չեմ ընկնում: Երևի որովհետև զգում եմ, որ շուտով գնալու եմ.. ԶԳՈՒՄ ԵՄ!
*Հետո զգացի, որ վերջերս շարժվում եմ "what doesn't kill me, makes me stronger" կարգախոսով.. ցավոք վերջերս ավելի շատացել են ինձ կոտրել փորձող բաները, չնայած որ ես չեմ մտածում հանձնվել, ուղղակի մտածում եմ.. էտքան ուժեղ դառնամ, բա հետո՞:
*Լսելով Մորիսեթի "Thank U"-ն, սկսեցի կազմել իմ ցուցակը` all the things I'm thankful to - 2008 edition :) էնտեղ են RSS-ը` Google reader-ի հետ, բոլոր բզիկներս անխտիր, բլոգս, իմ մոտիկ ընկերները, ինչպես նաև ոչ մոտիկ մարդիկ, ում հետ առնչվեցի ու շատ բաներ սովորեցի... ուժեղացա :) ընկերությունը որտեղ աշխատում եմ ու աշխատակազմը, իմ սիրելի ֆոտոխցիկը ու laptop-ը! ...կարծես թե մնացածը հենց իմ միջից էր: Լավ, դեռ շուտ է տարին փակելու մասին խոսել.. ինձ այդ թեմայով գրելու բազում տողեր են սպասում :)))
*այսօր նորից մտածեցի որ իմ ներկայիս կարևորագույն թերությունը` lack of self presentation skills-ն է: Չափից դուրս համեստությունը ու քչախոս լինելը հանգեցնում են նրան, որ երբ իմ ունակություններից մեկի մասին խոսք է գնում, ինձ նայում են կարծես գլուխ եմ գովում կամ թիթիզանում եմ.. ահավոր է:

back home... tired notes

I'm back to Armenia and back to work. There have been some significant changes taken place at my workplace recently. So i had to be here as soon as possible.
My plane landed 3.30am and i got home at 6 (though the distance from the airport to my house is only 15min). There were 5-6 planes landing at the same time so the queue for passport control was terribly long and unpleasant (you should see the kind of people that is arriving from the flights from Russia) and it took a while that my luggage finally came out.

I'm extremely exhausted.. haven't slept for more than 4 hours daily this week. I've walked a lot, felt a lot... such a wide range of condensed emotions i had experienced these 5-6 days..
there were moments of true joy and a real frustration.

i absolutely love this short but very packed trips that make me more experienced, wiser, trained and hardy. I really do love facing the challenges, feeling of insecurity, danger.. feeling the changes that are happening to myself, my worldview, my attitude.. meeting great people, getting to know cultures... taking photos of places that will reside in the memory forever.
...and i love thinking about my friends there.. and buying presents :)


and i have so much to tell to you, my beloved readers :)

so many things to share....

some photos first :)