ուղղակի գրել էի ուզում... սա ստացվեց

Սիրում եմ գրելը: Ծանր ու հոգնացուցիչ օրվանից հետո, երբ երեկոյան համակարգչիս ջերմությունը զգում եմ ծնկներիս, ու ինձ էլ ի վիճակի եմ զգում ինչ-որ բան գրելու (կարևոր չի ինչ), արդեն ինձ սկսում եմ լավ ու բավարարված զգալ:
Այսօրը նշանավորվեց նրանով, որ ցուրտ էր: Առաջին անգամ այս սեզոնում սառցակալեցի ու մինչև վերջ դեռևս չեմ հալել: Հետո դեկտեմբերի 13-ն էր ու ես ճիշտ ժամանակին հիշեցի Jovanotti-ի "Per Te" երգը` իր ջերմ խոսքերով, որոնց մեջ է նաև "E' per te, il 13 dicembre" (Քո համար է դեկտեմբերի 13-ը...) ցավոք, այս օրը իմը չէր կարծես...

Հետո տեսա Լուսինը, որ այսօր առանձնահատուկ մեծ ու մոտիկ էր... երկար ժամանակ է արդեն ինչ այն հանդիսանում է իմ ու իմ աշխարհով սփռված մոտիկների շփման միջոցը :) Լուսնին նայելով մենք իրար հաղորդագրություններ ենք «թողնում» :) ու կարդում դրանք դարձյալ նրան նայելով..

Էլ ինչ օր էր....
*օր, երբ ես կոպտեցի փողոցում ինձ զզվացնող մի հիմար կերպարի
*երբ սկսեցի կարոտել մարդկանց, ում հավանաբար այլևս երբեք էլ չեմ հանդիպի` Ստամբուլից, Պետերբուրգից.. հիշեցի Պետերբուրգյան կիթառային երեկոները, երբ ДДТ, Браво, Наутилус, Сплин էինք երգում խմբովի ու ի դեպ, ռուսները էնպես լավ էին կարողանում նվագել ու երգել դրանք.. բոլորովին առանց ակցենտի ու հենց օրիգինալի նման x-)
*մի պահ ինձ զգացի փետրվար ամսին, Ռոտերդամում, միայնակ, կարոտած, արցունքներով Հախվերդյան լսելիս... ու ահագին երջանիկ զգացի որ աչքերս բացեցի ու տեսա հրապարակը - «Տանն եմ՛»:
*Կարոտեցի էլի մի քանի ընկերների... սկսեցի մտածել տեսնես իրենք ինձ երբ են հիշել վերջին անգամ... :Ճ ամեն դեպքում մտքով իրենց լիքը ջերմություն ուղարկեցի.. ոնց չլինի պետք կգա :))
*մտածեցի թե ինչ կարող եմ անել որ աշխատավայրում վիճակս բարելավվի... մտածածս գրելու հետ էր կապված, դրա համար ինքնըստինքյան իրականանալի էր ու դրական :)
-սկսեցի պատրաստվել ուրբաթ օրվա սեմինարի իմ թրեյնինգին (անձնային աճի հետ կապված, ավելի շուտ, վերնագիրը` «Ժամանակակից աշխարհը և առկա հնարավորությունները»): Ահագին լավ մտքեր ունեմ ու կանխազգում եմ որ շատ լավ կանցնի:
*փորձեցի պատկերացնել որ հաջորդ տարվանից կարող է շաբաթ օրերը այլևս աշխատանքի չլինեմ !!! Այդպիսի երջանկություն չեմ հիշում վերջին մի քանի տարիների ընթացքում.. շաբաթական միայն մեկ օր «հանգստանալով», այսքան ժամանակում հավաքված իմ հոգնածությունը մեկ էլ կարող է անցնել! պատկերացնում եմ աշխատունակությունս ինչքանով կբարձրանա:
*քանի որ աշխատավայրում, աշխատակիցների մոտիվացիան բարձրացնելու փոխարեն նորանոր սահմանափակումներ, վատ փոփոխություններ են իրականացնում, ստիպված ինքնամոտիվացիայի նոր միջոցներ եմ փորձում գտնել... նորից հարցնում եմ ինքս ինձ, թե ինչն է ինձ պահում, ծանրութեթև եմ անում տարբերակները..
*մտածեցի նրա մասին որ մոտիկ ընկերուհիս ձմռանը էստեղ չի լինելու, ու մտածեցի տեսնես երբ գա ու հանդիպենք, ես ինչպիսի՞ն կլինեմ: Ինչքանով փոխված կլինեմ, գործս ոնց կլինի.. բզիկս...:D
*հիշեցի որ իմ ամենահուսալի հակադեպրեսանտը լավ երաժշտությունն է: Դրական, ու տրամադրությանը համապատասխան, բայց վաղուցվանից չլսված երգերը հոգսերս մոռացնում են: Պետերբուրգից հետո իմ հակառուսական տրամադրությունները մեղմվեցին ու ռուսական երաժշտության հետ արդեն ուրիշ ասոցիացիաներ են... ДДТ լսելով հիշեցի մի քանի տարի առաջվա Արփիին, ու լավ հիշողություններ արթնացան :)
*Եվրոնյուսով տեսա որ Հռոմում Տիբրոսը (Tevere-ն) բարձրացել ու հեղեղում ա քաղաքը.. տխուր էր... մյուս կողմից զգացի որ վերջերս շուտ-շուտ հեռուստացույցով երևացող Վենեցիան ու Հռոմը տեսնելով` տանջագին մելանխոլիայի մեջ այլևս չեմ ընկնում: Երևի որովհետև զգում եմ, որ շուտով գնալու եմ.. ԶԳՈՒՄ ԵՄ!
*Հետո զգացի, որ վերջերս շարժվում եմ "what doesn't kill me, makes me stronger" կարգախոսով.. ցավոք վերջերս ավելի շատացել են ինձ կոտրել փորձող բաները, չնայած որ ես չեմ մտածում հանձնվել, ուղղակի մտածում եմ.. էտքան ուժեղ դառնամ, բա հետո՞:
*Լսելով Մորիսեթի "Thank U"-ն, սկսեցի կազմել իմ ցուցակը` all the things I'm thankful to - 2008 edition :) էնտեղ են RSS-ը` Google reader-ի հետ, բոլոր բզիկներս անխտիր, բլոգս, իմ մոտիկ ընկերները, ինչպես նաև ոչ մոտիկ մարդիկ, ում հետ առնչվեցի ու շատ բաներ սովորեցի... ուժեղացա :) ընկերությունը որտեղ աշխատում եմ ու աշխատակազմը, իմ սիրելի ֆոտոխցիկը ու laptop-ը! ...կարծես թե մնացածը հենց իմ միջից էր: Լավ, դեռ շուտ է տարին փակելու մասին խոսել.. ինձ այդ թեմայով գրելու բազում տողեր են սպասում :)))
*այսօր նորից մտածեցի որ իմ ներկայիս կարևորագույն թերությունը` lack of self presentation skills-ն է: Չափից դուրս համեստությունը ու քչախոս լինելը հանգեցնում են նրան, որ երբ իմ ունակություններից մեկի մասին խոսք է գնում, ինձ նայում են կարծես գլուխ եմ գովում կամ թիթիզանում եմ.. ահավոր է: